In oktober 1970 zag ik het levenslicht.

Ik beleefde een jeugd vol kwajongensstreken en grenzen aftasten.

Ik besefte toen nog niet dat een aantal jeugdervaringen als trauma werden opgeslagen en dat die pijn mij ook later tot groei zou uitnodigen...

Op mijn zeventiende overleed mijn vader, de eerste man in mijn leven en mijn maatje, mijn steun en toeverlaat.

Het begin van een jarenlang rouwproces.

Ik leerde, pas na vele jaren, uiteindelijk loslaten en geloven dat er achter elk verdriet ook geluk schuilt.

Op mijn 24e trouwde ik, met als motto "tot de dood ons scheidt"...

Helaas volgde er na enkele jaren een (v)echtscheiding en daar ging mijn ideaalbeeld van het huwelijk.

Alweer loslaten.. en vrijheid in de plaats krijgen, maar dan de vrijheid om (eindelijk) mezelf te mogen zijn.

En in de ontdekkingstocht die hierop volgde, ontmoette ik een narcist..

De ultieme manier om mezelf uiteindelijk meer en meer op de eerste plaats te leren zetten.

Een pijnlijk proces... en vooral een ongelooflijk belangrijke levensles.

In een volgende relatie werd ik geconfronteerd met bedrog.

Deze diepe ontgoocheling leidde mij naar een depressie.

Dankzij een goede begeleiding leerde ik dat mensen nu eenmaal fouten maken en dat vergeving noodzakelijk is om onszelf vrij te maken.

Ik leerde mijn eigen grenzen ontdekken, voelen maar ook aangeven naar anderen, stapje voor stapje.

Als kers op de taart mocht ik voelen hoe leeg een burn-out je kan zuigen.

Hoe mijn energievat tot op de bodem werd leeggepompt door ( ja, toch wel) over mijn eigen grenzen heen te (laten) gaan.

En hoe ik daar fysiek aan tenonder ging.

Mijn burn-out schudde me wakker en liet me voelen dat het tijd was voor diepe verandering.

Ik stapte in een intensief coachtraject waar ik, onder begeleiding, mezelf onder de loep leerde nemen.

Er werd gewerkt rond "Wie ben ik ?" en oh boy wat was dat een openbaring !

Door mezelf als het ware binnenstebuiten te keren ontdekte ik dat ik al jaaaaren leefde volgens normen en waarden van anderen en mezelf al heel lang "verloochende".

Natuurlijk was ik moe en uitgeput, omdat ik constant iemand probeerde te zijn die ik in wezen niet was ! 

Ik leerde, met vallen en opstaan, mijn eigen waarden en overtuigingen respecteren en volgen.

Een heel nieuw leven stond voor de deur... en met veel angst en onrust zette ik (kleine) stapjes in deze nieuwe wereld.

Ik voel me nu heel anders, dezelfde persoon die leerde om zichzelf volledig te (mogen) zijn, dus eigenlijk een betere versie. 

Wat is er dan veranderd ?

Ik leef bewuster, ik kan terug voelen, ik kan kiezen voor mezelf zonder schuldgevoel, ik voel de kracht in mezelf.

Waar vroeger angst mij helemaal in zijn grip nam en ik niet meer kon nadenken of functioneren, blijf ik nu rustig.

Het gevoel en de gedachte "ik kan alles aan" is nu geen onbekende meer.

Ik besef nu dat al deze (pijnlijke) levenservaringen mij gebracht hebben tot wie ik écht ben :

gedreven, krachtig en toch kwetsbaar.

Door met mijn uitdagingen aan de slag te gaan en er de levenslessen uit te halen, werd ik sterker en weerbaarder.

Ik noem het een groeitraject op maat ! 

Ik ontdekte tijdens dit intense avontuur dat mensen coachen mijn roeping is.

De transformatie die ik zelf onderging, gun ik ook aan anderen en ik wil daar graag een ondersteunende rol in spelen.

Ik heb immers aan den lijve ondervonden dat ik het zelf ook niet alleen kon en dat ik eeuwig dankbaar blijf voor diegene die even met me meewandelde op mijn levenspad.

De methodieken en processen waarmee ik nu werk en waar Live The Connection een onderdeel van uitmaakt,  heb ik allemaal zelf ervaren, zodat ik de impact ook lijfelijk heb ondervonden.

Het zijn de doorleefde ervaringen, het hindernissenparcours  en zeker ook de leergierigheid en motivatie om hier beter uit te komen die een krachtige combinatie vormen en zo van mijn coach-trajecten een onweerstaanbaar succes maken.

Het is een eer om een wegwijzer te mogen zijn, en een eindje mee te wandelen in jouw leven. 

De motivatie om je eigen leven te gaan creëren, is de grootste slaagkans op succes !

Dus vraag je eens af : hoe gemotiveerd ben jij ?